Niewielkie założenie warowne wybudowane przez Krzyżaków w XIVw, było siedzibą komornika zakonnego podlegającego prokuratorowi rastemborskiemu (kętrzyńskiemu), ale również osłoną dla Kętrzyna przed najazdami litewskimi. Początkowe drewniane założenie, przebudowano na murowane na przełomie XIV i XV wieku. Zniszczone już podczas wojny trzynastoletniej nie zostało odbudowane, a do naszych czasów zachowały się zaledwie nikłe resztki fundamentów.

W miejscu wcześniejszego, drewnianego grodu Jaćwingów, Krzyżacy wznieśli prawdopodobnie na przełomie XIV i XV wieku ceglany zamek. Zbudowany był na wyspie połączonej z lądem drewnianym mostem zwodzonym. Zniszczony w 1410r. został odbudowany pod koniec stulecia. Po.sekularyzacji zakonu w 1525r, ełcki zamek stał się siedzib1 starosty, potem był także siedzibą sądów. Duży pożar w 1811r. wymusił spory remont, który zmienił wygląd dawnej warowni, którą później zaadaptowano na wiezienie. Do dzisiaj zachowały się niewielkie pozostałości murów na wyspie na jeziorze Ełckim. Aktualnie prowadzony jest remont starych murów.

W miejscu zbudowanego prawdopodobnie w XIVw. zamku krzyżackiego, powstał w XIXw. neogotycki pałac w stylu angielskim. Późnośredniowieczną warownie rozebrano jeszcze w. XVIIw, jednak zachowały się, sklepione kolebkowo i krzyżowo piwnice. Sam pałac, warto obejrzeć, a.wraz z nim nieco zaniedbany, ale i tak uroczy, park.

Zamek zbudowany przez Krzyżaków około 1340 roku jako jeden z elementów pasa ochrony państwa zakonnego przed najazdami litewskimi, był także siedzibą prokuratora podległego komturowi bałgijskiemu. Drewnianą warownię przebudowano na murowaną jeszcze w tym samym, XIVw, ale niedługo potem ją opuszczono, a zabudowania przekształcono w folwark. W 1848r. przejął go kościół. Po II wojnie światowej widoczne były jeszcze pozostałości wieży i murów, ale z.czasem je rozebrano, resztki zaś zachowały się na terenie ogrodu obok starej plebani.

Zamek nad Pisą. Na prawym, bagnistym brzegu rzeki Pisy powstał w pierwszej połowie XIVw. zamek wzniesiony przez Krzyżaków na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem. Zarządzany był przez prokuratora. Po zniszczeniach w granicznych walkach z Litwinami (1361 i.1366), zamek w 1378r. wzmocniono, przede wszystkim przebudowując jego dotychczasowe elementy drewniane na murowane. Kolejne prace modernizacyjne przeprowadzono w roku 1431, co niewątpliwie było skutkiem często powtarzających się ataków z Mazowsza, szczególnie po roku 1410. Spłonął w.czasie wojny trzynastoletniej w 1455r., a potem też w XVII stuleciu. Za każdym razem odbudowywany. W 1787r. znalazł jeszcze jednego właściciela, ale już w XIXw. został rozebrany. Pozostałości dawnego zamku spłonęły jeszcze w 1945 r. Do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów.